Category: Uncategorized

Перед Новым годом на продлёнке проводили конкурс снежных баб и снеговиков. Как раз снегу навалило – на сотню баб хватит! По такому случаю даже те, кто не ходил на продлёнку, остались в школе после уроков, чтобы принять участие в состязании и побороться за главный приз – большой пакет конфет.

Continue reading “7-11.12” →

«Մի անգամ իմ բարեկամ մի որսորդ մեր հանդի անտառուտ սարերից մի եղնիկ նվեր բերեց երեխաներիս համար»:
Այսպես սկսեց ընկերս աշնանային մի երեկո, երբ նստած միասին նրա պատշգամբում, հիացած նայում էինք հեքիաթական վերջալույսով վառվռուն սարերին, որոնց վրա մակաղած հոտերի նման մեղմորեն հանգչում էին ոսկեգեղմ անտառները:
«Այդ մի մատաղ ու խարտյաշ եղնիկ էր, խորունկ, սև ու ջինջ աչքերով, որ ծածկվում էին երկայն, նուրբ թարթիչների տակ:
Կամաց-կամաց մեր վրա սովորեց նա. էլ չէր փախչում, չէր վախենում մեզնից. մանավանդ շա՜տ մտերմացել էր երեխաներիս հետ. նրանց հետ միասին վազվզում էր պարտեզում, նրանց հետ ճաշում էր, նրանց հետ քնում:
Մի բան ինձ շատ էր զարմացնում: Եղնիկը թեև այնպես ընտելացել էր մեզ, սովորել էր մեր տանն ու դռանը, բայց մեկ-մեկ մեզնից թաքուն բարձրանում էր այս պատշգամբը և ուշագրավ, լռիկ նայում էր հեռու` անտառներով փաթաթված սարերին. ականջները լարած խորասույզ լսում էր անտառների խուլ ու անդուլ շառաչը, որ երբեմն ուժեղանում էր, երբեմն բարականում` նայելով հովերի թափին: Նայում էր նա այնպե՜ս անթարթ և այնպե՜ս ինքնամոռաց, որ երբ պատահում էր բարձրանում էի պատշգամբը, ինձ բավական միջոց չէր նկատում և երբ հանկարծ ուշքի էր գալիս` նետի պես ծլկվում էր մոտիցս…
Արդյոք գիտե՞ր նա, որ ինքը ղողանջուն անտառների ազատ երեխան է եղել, որ մայրը այնտեղ է կաթ տվել իրեն, որ այնտեղ է իր հայրը եղջյուրները խփել կաղնիներին: Արդյոք, գիտե՞ր, որ այդ խուլ շառաչը անուշ-անուշ օրորել է իրեն առաջին անգամ, և ո՞վ գիտե, գուցե, երազներ է բերել իրեն, սիրուն երազներ…
Խե՜ղճ եղնիկ… Կարոտ` իր սիրած գուրգուրող անտառներից և զանգակ աղբյուրներից, իր խարտյաշ մորից և շնկշնկան հովերի հետ վազող ընկերներից` հիմա տանջվում, տառապում է մեզ մոտ, մտածում էի ես: Եվ այնպես սրտանց ցավակցում էի նրան… Չէ՞ որ նա էլ մեզ պես մտածող և զգայուն հոգի ունի:
Ես շատ էի հարգում նրան, խնդրեմ չծիծաղես վրաս, այո՛, այնքան, որ երբ նա բարձրանում էր պատշգամբը, հեռացնում էի երեխաներիս, և թողնում էինք նրան մենակ իր ապրումների հետ…
Երբ գրկում էի նրան, այդ նազելի էակին, և նայում էի լեռնային աղբյուրների նման վճիտ աչուկների մեջ` տեսնում էի այնտեղ մի թախծալի, երազուն կարոտ…
Մի գիշեր,- մի քամի գիշեր էր,- սարերից անսանձ փչում էր քամին, դուռն ու պատուհանները ծեծում ու ծեծկում: Պարզ լսվում էր, որ այնտեղ, անտառում, դարավոր կաղնիներն ու վայրի ընկուզենիները ճակատում էին հողմի դեմ` աղմկում և գոռում: Եվ քամին բերում էր անընդհատ անտառի այդ լիակուրծք խշշոցն ու մռունչը, ու թվում էր թե` հենց մեր դռան առջև է աղմկահույզ, հողմածեծ անտառը:
Երեխաներս վախից կուչ էին եկել. մինչդեռ եղնիկը դողում էր մի խենթ սարսուռով: Աչքերը կայծակին էին տալիս: Անթարթ, ամբողջովին լսելիք դառած` ականջ էր դնում նա անտառի հուժկու շառաչին, որ խոսում էր նրա հետ մայրենի լեզվով:
Անտառը կանչում է նրան, ընկերների ազատ վազքն է տեսնում նա մթին թավուտների մացառուտ ժայռերն ի վեր,- մտածում էի ես:
Մի փոքր հետո ավելի սաստկացավ քամին` փոթորիկ դառնալու չափ. մեկ էլ աղմուկով բացվեցին լուսամուտի փեղկերը, և մի ուժգին շառաչ միանգամից ներս խուժեց: Եղնիկը հանկարծակի մի ոստյունով ցատկեց լուսամուտի գոգը` աչքերը սուզելով շառաչուն խավարի մեջ: Ես իսկույն վրա վազեցի բռնելու նրան, սակայն նա մի ակնթարթի մեջ թռավ լուսամուտից պարտեզը և ծածկվեց խավարների մեջ…
Դե՛հ, հիմա՛ գնա ու գտիր նրան իր հայրենի անծայր անտառներում…»:

Առաջադրանքներ

1. Ընթերցի՛ր պատմվածքը, դուրս գրի՛ր անծանոթ բառերն ու արտահայտությունները և  բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր:

հուժկու-ուժեղ, հզոր:

մացառուտ-մացառով պատված տեղ:

մռունչ-մռնչյուն, մռնչալու ձայն:

ոսկեգեղմ-ոչխարի ոսկե մորթի:

խարտյաշ -Ոսկեգույն դեղինին և բալ շագանակագույնին տվող գույնով:

խորունկ-խոր

2. Առանձնացրո՛ւ  եղնիկին նկարագրող և բնութագրող հատվածները:

«Այդ մի մատաղ ու խարտյաշ եղնիկ էր, խորունկ, սև ու ջինջ աչքերով, որ ծածկվում էին երկայն, նուրբ թարթիչների տակ:

Երբ գրկում էի նրան, այդ նազելի էակին, և նայում էի լեռնային աղբյուրների նման վճիտ աչուկների մեջ` տեսնում էի այնտեղ մի թախծալի, երազուն կարոտ…

3.Դուրս գրի՛ր համեմատություններն ու փոխաբերությունները և բացատրի՛ր դրանք:

4. Ընթերցի՛ր պատմվածքի՝ քեզ ամենից շատ դուր եկած հատվածը և հիմնավորի՛ր ընտրությունդ:

Ինձ ամենից շատը դուր եկավ այն հատվածը որտեղ հեղինակը ասում էր` Այսպես սկսեց ընկերս աշնանային մի երեկո, երբ նստած միասին նրա պատշգամբում, հիացած նայում էինք հեքիաթական վերջալույսով վառվռուն սարերին, որոնց վրա մակաղած հոտերի նման մեղմորեն հանգչում էին ոսկեգեղմ անտառները: Ինձ այդ մասն շատ դուր եկավ որովհետև ես էլ եմ սիրում մեր պատժգանբում նստած նայել հեռուն:

5. Մեկնաբանի՛ր ընդգծված հատվածները:

Ես շատ էի հարգում նրան, խնդրեմ չծիծաղես վրաս, այո՛, այնքան, որ երբ նա բարձրանում էր պատշգամբը, հեռացնում էի երեխաներիս, և թողնում էինք նրան մենակ իր ապրումների հետ։—Նա կարոտում էր անտառը։

Անթարթ, ամբողջովին լսելիք դառած` ականջ էր դնում նա անտառի հուժկու շառաչին, որ խոսում էր նրա հետ մայրենի լեզվով:— Նա ուզում էր ազատություն

Ես շատ եմ սիրում հաղթանակի զբոսայգին։ Դա իմ ամենասիրելի այգիներից մեկն է,որովհետև ես ապրում եմ այս այգու հարևանությամբ։ Ես հաճախ եմ լինում այնտեղ։

Այնտեղ կա Անմահ հերոսի հիշատակի կրակը, որտեղ ամեն տարի հաղթանակի օրը ծաղիկներ ենք դնում։ Այս այգին սկզբում կոչվում էր <<Քաղաքային այգի Արաբկիրում>>, հայրենական մեծ պատերազմից հետո այն անվանափոխվեց <<Հաղթանակի զբոսայգի>>։

Այգում կան նաև շատ կարուսելներ՝Պտտվող անիվը, Շղթան, Ավտոդրոմը, Ճոճանակը, Մանկական շղթան։

💖💙🧡

Սա էլ մի քանի նկար հաղթանակի այգուց։

ԻՍԿ ԱՅՍ ՊԱՏԿԵՐԸ ԵՍ ՏԵՍՆՈՒՄ ԵՄՄԵՐ ՏԱՆ ՊԱՏՈՒՀԱՆԻՑ, ԵՐԲ ՀԱՂԹԱՆԱԿԻ ԱՅԳՈՒՑ ՀՐԱՎԱՌՈՒԹՅՈՆ Է ԼԻՆՈՒՄ

1.Прочитай и допиши сказку. Озаглавь её.

Жила-была Фея. И был у неё помощник — маленький Эльф.
Эльф очень любил ночью поливать цветы.
Фея говорила ему: «Этого делать нельзя! Ночью все цветы спят, а ты им мешаешь!» Но Эльф не слушал Фею.
И вот однажды Фея решила про учить
Эльфа. Фея проснулась раньше Эльфа и зделола фейквые цветы. А потом, когда Эльф проснулся она играла с цветами как куклы в кукольном тиатре.И вот когда ноступила ночь Эльф снова начел поливать фейквые цветы но понял что с этими цветами чтото не так. И тогда он сказал цветам.

С вами всё хорошо?

Цветы ответили

Да!

Эльф очень испугался и закричал <<аааааа >> помогите.

Фея в это время ни удержалась и зосмиялась <<хахахаха>>

2.Придумай маленькую сказку, которая будет начинаться со слов: «Жил на свете…»

3.Собери пословицы и запиши.(устное обсуждение смысла пословиц)

С добрым словом	и чёрствый хлеб вкусен.
Доброе слово человеку,	что дождь в засуху.
Где мир да любовь,	там все друзья.
Злое слово,	хуже стрелы ранит.
Ласковое слово	горы свернёт.

Սարն առել վրան ծիրանի մի քող,
Ննջում է կարծես ծաղկե անկողնում,
Անտառն արևի բեկբեկուն մի շող
Ծոցի մեջ պահել ու բաց չի թողնում:

Ժայռի ստվերը գետափին չոքել,
Վիզը երկարել ու ջուր է խմում,
Հովն ամպի թևից մի փետուր պոկել,
Ինքն էլ չգիտի,թե ուր է տանում: Քարափի վրա շողում է անվերջ
Ոսկե բոցի պես թևը ծիծառի…
Կանգ առ,հողագունդ,քո պտույտի մեջ
Թող մայրամուտը մի քիչ երկարի:

Առաջադրանքներ

1. Կարդա՛ ու բացատրիր ընդգծված տողերը: Ինչպե՞ս ես հասկանում…

Ժայռի ստվերը այնպես է ընկել քտափին որ կարծես ջուր է խմում և հովացրել է տարացքը։

2. Առանձնացրո՛ւ քեզ ամենից շատ դուր եկած տեսարանը և հիմնավորի՛ր ընտրությունդ:

Սարն առել վրան ծիրանի մի քող,
Ննջում է կարծես ծաղկե անկողնում,
Անտառն արևի բեկբեկուն մի շող
Ծոցի մեջ պահել ու բաց չի թողնում: որովհետև ես շատ եմ սիրում ծաղկաշատ դաշտեր

3.Ի՞նչ գույն ունի մայրամուտը այս բանաստէեղծության մեջ:

Մայրամուտը կարծես կրակի գույն լիներ։

4. Դիտարկի՛ր մայրամուտը և ֆոտոխցիկի օգնությամբ ներկայացրու մայրամուտի տարբեր պահեր:

5 Քո տեսած մայրամուտը ինչո՞վ է նման այս բանաստեղծության մեջ ներկայացված մայրամուտին:

Իմ տեսած մայրամուտը նույն պոս նման գույներ ուներ