Month: March 2021

Լեգենդ

Մի օր Չըղջիկն ու Ճայն եկան
Թե՝ ե՜կ դառնանք վաճառական:
Ասին ու խելք-խելքի տըվին,
Հավան կացան, պայման դըրին.
Բայց՝ արի տես… որ փող չունեն:
Շատ միտք արին, թե ինչ անեն,
Վերջը եկան Փըշի մոտը,
Ընկան նըրա ձեռն ու ոտը,
Ու մուրհակով,
Շահով, կարգով,
Փող վեր առան բավականին,
Ինչքան պետք էր իրենց բանին:
Չիղջը մընաց, տընպահ դառավ,
Ճայը բոլոր փողերն առավ,
Առավ, նըստեց նավի միջին,
Հասավ Մըսըր, Չինումաչին,
Ֆարս, Հընդըստան, Արաբըստան…
Է՜լ թանկագին քիրմանի շալ,
Էլ մարգարիտ, զըմրուխտ ու լալ,
Հընդու խուրմա, փըստա, բադամ,
Եվ… ո՛ր մեկի անունը տամ.
Ինչ որ տեսավ, աչքը սիրեց,
Առատ-առատ նավը լըցրեց.
Նավը լըցրեց հազար բարով
Ու ետ` եկած ճանապարհով
Ուրախ-ուրախ տուն էր գալի:
Ճամփին ծովում սարսափելի
Ալեկոծում, մըրրիկ ելավ,
Զարկեց, տարավ ապրանք ու նավ:
Միայն սովդաքյար Ճայը էնօր
Ազատվեցավ մերկ ու տըկլոր:
Ազատվեցավ — փառք իր ասծուեն,
Բայց ի՞նչ սըրտով խեղճը գա տուն.
Գա՛ — ի՞նչ, ասի պարտքատերին,
Ո՞նց երևա իր ընկերին…
Ընկերն էնտեղ՝ դուռը կըտրած,
Աչքը ճամփին, վիզը ծըռած,
Համրում է օրն օրի վըրա,
Թե՝ մեր Ճայը երբ պիտի գա…
Երկար նայեց, ճամփեն պահեց,
Շատ լավ ու վատ երազ տեսավ,
Մինչև պարտքի օրը հասավ,
Ու՝ մուրհակի թուղթը ձեռին,
Փուշը տընկվեց կըտեր ծերին:
— է՛յ, բարեկամ, ի՞նչ բանի եք.
Էլ չեք ասում թե պարտք ունեք…
Գործ բըռնեցիք, հորս ողորմի,
Ետ տվեք դե փողըս հիմի:
Թուղթ եք տըվել՝ վախտ իմացեք,
Ամոթ, աբուռ, ահ ունեցեք…
Թալան հո չի՞… մեղք եմ ես էլ…
Ախպե՜ր, էսպես բա՞ն եք տեսել.
Ոսկի տա մարդ իրեն ձեռով,
Չըկարենա առնի զոռո՞վ…
Սրանից հետո դե արի դու
Ու ձեռ մեկնի աղքատ մարդու…
Գոռգոռում էր ողջ թառակում,
Հայհոյում էր, խայտառակում.
Ամեն մարդ էլ, ով որ լըսում,
Հենց մի բերան էն էր ասում.
— Ա՜յ ամոթ ձեզ, Չըղջիկ ու Ճայ,
Ի՛նչ ենք լըսում. — վա՜յ, վա՜յ, վա՜յ, վա՜յ.
Անուններըդ վաճառական,
Ու էս տեսակ խայտաոակ բա՞ն…
Վա՜յ, վա՜յ, վա՜յ, վա՜յ,
Չըղջիկ ու Ճայ…
Չըղջիկն էսպես միշտ լըսելիս
Սիրտը բերնով դուրս էր գալիս:
Բարկանում էր իրեն մըտքում,
Անիծում էր, չըքում, թըքում.
— Ա՜յ քու տունը քանդվի, ա՜ Ճայ,
Ա՜յ դու դառնաս գըրողի փայ.
Էս ի՞նչ բան էր, որ դու արիր,
Գլուխս էս ի՞նչ փորձանք բերիր…
Ու խընդրում էր ամեն անգամ.
— Մի՜ նեղանար, Փուշ բարեկամ,
Շատ ես կացել,
Կա՜ց մի քիչ էլ.
Թուղթ ըստացա երեկ Ճայից,
Թե՝ դուրս եկա Արաբիայից.
Որտեղ որ է՝ շուտով կըգա,
Դեռ մի բան էլ ավել կըտա…
— Ես չեմ ուզում ավելն, ախպեր,
Կանխիկ համրած իմ փողը բեր.
Շահ եք գըրել,
Վախտ եք դըրել.
Ինչ գըրած ա, էն եմ ասում,
Ձեզնից ավել բան չեմ ուզում:
— Չէ՛, աղա Փուշ,
Թե վաղ, թե ուշ,
Փողն իր կարգին, շահն իր կարգին,
Իսկ պատիվըդ… ես իմ հոգին…
Ես հույս ունեմ… ասենք պարտք ենք…
Բայց չէ՞ ախար մենք էլ մարդ ենք…
Չէ՜, քու արածն ով մոռանա,
Իր աստվածն էլ նա կուրանա…
Խեղճը էսպես լեզու ածավ,
Շատ հույս տըվավ, շատ խոստացավ,
Շատ սուտ ասավ պարտքատերին,
Շատ ըսպասեց իր ընկերին.
Բայց ընկերը չըկա՛, չըկա՛:
— Էս ի՛նչ ցավ էր. աստված վըկա.
Ի՞նչ իմ բանն էր՝ մըտա մեջը,
Որ խայտառակ լինեմ վերջը…
Ի՞նչպես պըրծնեմ էս կըրակից,
Էս ահագին պարտքի տակից,
Էլ ի՞նչ ասեմ,
Ո՞նց ըսպասեմ.
Նա ե՞րբ կըգա, ի՞նչ իմանամ,
Ո՞ր ջուրն ընկնեմ… ո՞ւմ մոտ գընամ….
Շատ միտք առավ,
Դես-դեն թըռավ,
Ինչ որ ուներ տանը, հագին,
Ողջ հավաքեց, տըվավ պարտքին,
Ցիփ մերկացավ:
Էլ չըպըրծավ:
Վերջը տեսավ, որ ճար չեղավ,
Թևեր առավ, ինքն էլ փախավ,
Փախավ, կորավ, որ էլ էնպես,
Դատարկ, սընանկ ու սևերես,
Ոչ պատահի պարտքատերին,
Ոչ երևա լույս աշխարհին:
Այնուհետև իր նամուսից,
Չըղջիկը մերկ, փախած լուսից,
Ցերեկները դես-դեն թաքչում,
Գիշերն է միշտ մըթնում թըռչում,
Որ չերևա իր թայ-թաշին,
Ոչ պարտքատեր աղա-Փուշին:
Ճայն էլ ծովում, ճըչում, ծըվում,
Ջուրն է մըտնում,
Դուրս է պըրծնում,
Թևին տալիս,
Ման է գալիս,
Թե մի գուցե բախտը բանի,
Կորուստն էլ ետ ջըրից հանի:
Իսկ Փուշն, արդեն հույսը հատած,
Ճանկ ու ատամ սուր պատրաստած,
Կողքովն ով որ անց է կենում՝
Քաշում է փեշն ու հարցընում,
Թե չե՞ն տեսել մեկն ու մեկին,
Էն լիրբ Ճային կամ Չըղջիկին.
Ու էն օրից մինչև օրս էլ
Մեկը մեկին դեռ չեն տեսել:

Առաջադրանքներ

• Կարդալ՝ դուրս գրելով ու բացատրելով անծանոթ բառերն ու արտահայտությունները։
  
  խելք-խելքի—Խորհրդակցելով՝ խելքները մեկ անելով
  
  Հավան- համաձայնություն
  
  քիրմանի շալ-Բրդի նուրբ գործվածք
  
  փստա-պիստակ
  
  բադամ-նուշ
  
  սովդաքյար-Վաճառական
  
  դուռը կըտրած-դուռը բացած
  
  վիզը ծըռած- խեղճացած
  
  մուրհակ-Որոշակի ժամկետում և որոշակի պայմաններով դրամական որոշ գումար
  պարտատիրոջը վերադարձնելու պարտավորության փաստաթուղթ՝ պարտաթուղթ
  
  թառակ-Այգիների թաղ, որ ուրիշ թաղերից բաժանված Է փողոցով՝ ճանապարհով
  
• Նկարագրիր բալլադի հերոսներին։

Ճայ-Ճայը անամոթ էր։ Նա սխալվեց իր գործի մեջ։

Փուշ-Փուշը շատ հաբերատար մարդ էր։

Չղջիկ-Չղջիկը բարի էր։

• Արձակ շարադրանքի միջոցով պատմիր լեգենդի բովանդակությունը։

Մի օր Չղջիկն ու Ճայը որոշում են դառնալ վաճառականներ, բայց փող չեն ունենում։ Գնում են Փշից փող են վերցնում։ Ճայը գնում է առևտուր է անում, լցնում է նավի մեջ։ Վերադառնալիս նավը խորտակվում է և ճայը ամոթից չի վերադառնում, այլ մինչև որս էլ ջրի վրա թռչում է և փնտրում իր կորցրած ապրանքը։ Չղջիկը շատ է սպասում Ճային։ Փուշը անընդհատ Չղջիկի մոտ է գալիս և իր փողը հետ է ուզում՝ հայհոյելով և խայտառակելով նրան։ Չղջիկը իր ունեցածը վաճառում է փողը տալիս է Փշին, բայց պարտքից չի պրծնում։ Ստիպված սկսում է ցերեկները թաքնվել և միայն գիշերները դուրս գալ, որ ոչ ոք իրեն չտեսնի։

• Նկարի՛ր քեզ դուր եկած հատվածը։

• Ջղջիկների մասին տեղեկություններ հայթայթիր և համառոտ ներկայացրու։

Չղջիկները գիշերը արթուն են, իսկ ցերեկը քնում:Նարանք սնվում են արյունվ կամ մկներով: Նարնք չեն տեսնում, այլ տարծության մեջ կաղմնորոշվում են լսողությամբ:Հայտնի է 1100 տեսակ՝ տարածված ամենուրեք։ ՀՀ-ում հանդիպում է 28 տեսակ՝ միավորված պայտաքիթ, հարթաքիթ և բուլդոգակերպ չղջիկների ընտանիքներում։ Անաղմուկ ճախրում են երկնքում՝ հաճախակի թափահարելով թևերը։ Չղջիկներն ուտում են մեծ քանակությամբ միջատներ և դրանով զգալի օգուտ են բերում։

• Փորձիր փշի կամ չղջիկի մասին մի լեգենդ հորինել և ձայնագրել։

🕊 Լեգենդ ճայի մասին 🕊

Մի օր մայրիկը ճային ուղարկում է ձուկ բերելու։  Ճայն համաձայնվում է և գնում է ձուկ բերելու։ Ճայը շատ էր սիրում օգնել մայրիկին և հայրիկին։ Բայց նա շատ ամաչկոտ էր և սիրում էր միայն իրեն և իր ընտանիքին, բայց չեր սիրում երբ ինքն հիվանդանում էր։ Ճայը իրականում չէր գնացել ջրի վերևը ձուկ բռնելու հետևից այլ գնացել էր մի բարի տատիկի մոտ և ասում էր։

—Տատիկ դու բարի տատիկ ինձ մի հատ ձուկ կտա՞ս։

Տատիկը զայրանալով ասում է․ —Այ տղա ինչո՞ւ չես գնում ջրից որսաս։

Տաղան ասաց տատիկին, որ նա վախենում է հիվանդանալ և նա մտածում է, որ ջուրը կարող է նրան վարագել, դրա համար էլ ջրից չէր որսում ձուկը այլ գալիս և իրենից էր ուզում։

Տատիկը նրան պատմեց մի պատմություն, թե ինչպես է նա բուժվել երբ մտել է ջուրը։ Եվ այդ օրվանից ճայը միշտ գնում և արդեն ջրից էր որսում ձկներ։ Այդ տեղից էլ եկել է նրանց սովորությունը թրջել ջրի վերևում։

Սա իմ հորինածն է չղջիկի մասին։

Կամիլան և Վալենտինան

Մի օր մայր չղջիկը իր երկու տարեկան որդուն ասում է․

—Կամիլա՛ նայիր և սովորիր Վալինտինաից թե ոնց էնք մենք չղջիկներս քնում։

Վալենտինան Կամիլաի ընկերուհին էր։ Նա ընկերացել էր Կամիլաի հետ որպիսզի նրա գլխին սարգի։ Այնպես, որ Կամիլան նախանձի նրան։

Կամիլան զայրանում էր, երբ մայրիկը ասում էր նրան <<նայիր և սովորիր Վալինտինաից։>>

Մի օր Կամիլան արդեն պատրաստվում էր քնել և այդ ժամանակ Վալինտինան ասում է։

—Գիտե՞ս, որ ես ամենահայտնի չղջիկն եմ այս աշխարհում։ Կամիլան պատասխանում է։ —Վալինտինա շատ եմ խնդրում կպատմես թե ինչպես ես դու դարձել ամենահայտնի չղջիկը։

Վալենտինան ասում է, որ այդ պատմությունը շատ երկար է այն այնքան երկար է, որ երբ ես այն պատմեմ արդեն գիշեր կլինի։ Թող մնա վաղը կպատմեմ։

Հաջորդ օրը Կամիլան գնում է Վալինտինաի մոտ և ասում է։

—Վալենտինա խնդրում եմ կպատմես ինձ այն պատմությունը թե ոնց ես դու դարձել ամենահայտնին։ Վալենտինա պատասխանում է։ —Կամիլա ես իրականում ամենահայտնին չեմ ես քեզ ստել եմ։

Քանի, որ Կամիլան շատ բարի մարդ էր նա Վալենտինաին ասաց։

—Ես ներում եմ քեզ, բայց մյուս անգամ չեմ ներելու։

Եվ այդպես էլ նրանք ընկերացան առանց որևէ նպատակի։

Հնարք1-ին․

Եթե ծննդյանդ օրը բազմապատկես  2-ով, ստացված թվին ավելացնես 5, արդյունքը բազմապատկես  50 –ով, ստացված թվին ավելացնես  քո ծննդյան ամիսը, արդյունքից  հանես 250, կստանաս  եռանիշ կամ քառանիշ  թիվ։  Եթե արդյունքում եռանիշ թիվ ստանաս, ապա ստացված թվի առաջին   թվանշանը ցույց կտա  ծննդյանդ օրը,  իսկ  մյուս երկու թվանշանները՝ քո ծննդյան ամիսը։ Եթե արդյունքում քառանիշ  թիվ ստանաս, ապա  ստացված թվի առաջին  երկու թվանշանները ցույց կտան  ծննդյանդ օրը,  իսկ  մյուս երկու թվանշանները՝ քո ծննդյան ամիսը։

Տաթևիկ-(12×2+5)x50+11-250=12.11

(13×2+5)x50+6-250=13×2+5=31 31×50=1550 1550+13=1556 1556-250=13.06

Հնարք 2-րդ․

Եթե մտապահես մի եռանիշ թիվ և  այդ թիվը երկու անգամ գրես կողք կողքի։ Այնուհետև ստացածդ  վեցանիշ  թիվը բաժանես  7-ի, հետո 11-ի, այնուհետև 13-ի, ապա արդյունքում   կաստանաս քո մտապահած թիվը։

989 989:7:11:13= 989 989:7=141427:11=12857:13=989

Հնարք 3-րդ․

Կոշիկիդ համարը բազմապատկիր 5-ով , ստացված թվին ավելացրու 50, արդյունքը բազմապատկիր 20-ով։ Եթե  այս տարի  ծննդյանդ տարեդարձը արդեն լրացել է, ապա  ստացված թվին ավելացրու 1021, իսկ  եթե դեռ չի լրացել, ապա՝ 1020։ Վերջում ստացված արդյունքից հանիր  ծննդյանդ տարեթիվը։ Արդյունքում  կստանաս քառանիշ թիվ, որի առաջին երկու թվանշանները ցույց կտան  կոշիկիդ համարը, իսկ մյուս երկու թվանշաները՝ տարիքդ։

34×5=170
170+50=220

220*20=4400
4400+1020=5420
5420-2011=3409

Հնարք 4-րդ․

Եթե տարիքդ բազմապատկես 5-ով, ստացված թվին ավելացրնես 8, արդյունքը բազմապատկես   2–ով, ստացված թվից հանես 6, արդյունքը բազմապատկես   10–ով, ստացված թվից հանես 100, արդյունքը փոքրացնես 100 անգամ,  կրկին կստանաս տարիքդ։

9×5+82-610:100=9

Из учебника «Русский язык 4» стр. 19

Жил-был мудрый царь. И было у него три сына. Однажды он сказал:
– Дорогие мои сыновья! Видите хранилище? Я мечтал наполнить его самым нужным, что принесло бы счастье моему народу. Кто исполнит мою мечту, станет царём, сядет на трон. Братья отправились в дорогу. Через три месяца они вернулись.

     Старший сын вынул из кармана горсть зерна и сказал:

– Хлебом я заполню это хранилище, дорогой отец!
Кто сможет прожить без хлеба? Я не нашёл ничего
нужнее, чем хлеб.
Средний сын вынул из кармана горсть земли и сказал:
– Землёю я заполню это хранилище, дорогой отец!
Без земли и хлеба нет! Я не нашёл ничего нужнее, чем
земля.
Младший сын вынул из кармана свечку и зажёг её.
– Светом я заполню это хранилище, мудрый отец.
Свет самое нужное в мире. Без света земля не даст хлеба. Без света на земле не будет жизни. Свет знания – самая нужная вещь, – сказал он.
– Молодец, мой сын! – обрадовался отец. – Ты должен стать царём, потому что хочешь наполнить своё царство и души людей светом знания. Я отдаю тебе свой трон.
– Да здравствует молодой царь! – радостно воскликнули все.

Ответьте на вопросы:

1. Сколько сыновей было у мудрого царя?

У царя было три сына

2.  Что сказал царь сыновьям?

Он сказал Видите хранилище?

3. Чем решил заполнить хранилище старший сын? А средний? А младший?

Старший сын хлебом,
 Средний сын землёй,

Младший сын светом.

4. Кто из сыновей стал царём?

Царём стал младший сын.

5. Почему?

Он хотел наполнить светом это хранилище а царь одобрил это пиминение.

                                                                                                                                          Задания:

К словам молодой, маленький, недавно, плохой, младший, грустно подберите слова с противоположным значением /из текста/.

Молодой-старый, маленький-большой, недавно-давно, плохой-хороший, младший-старший, грустно-весило.

Մայրիկ, դու իմ հրաշքն ես։ Ես շատ եմ սիրում քո քնքուշ ձայնը , շատ եմ սիրում քո մազերի բուրմունքը։Դու ամենալավ մայրիկն ես, իմ աշխարհն ես։ Ես չեմ կարող առանց քեզ, մայրիկ, դու իմ համար կարծես ջուր լինես։ Սիրելի՛ մայրիկ, ես շատ եմ սիրում քեզ ու ուզում եմ, որ դու միշտ լինես իմ կողքին, մայրիկ։ Շնորհավորում եմ քո գարնանային մարտի 8-ը։ Շնորհակալ եմ, որ դու ինձ լույս աշխարհ ես բերել։ Սիրում եմ քեզ մայրիկ💖💕

И сказала я лучу:
— Я тоже двигаться хочу.
Я бы многого хотела:
Вслух читать и мяч катать.

Я бы песенку пропела,
Я б могла похохотать.
Да мало ль я чего хочу!
Но мама спит, и я молчу.

Луч метнулся по стене.
А потом скользнул ко мне.
— Ничего,- шепнул он будто,-
Посидим и в тишине!..

1. Прочитайте стихотворение.
2. Со словами луч, игрушки, мяч, песенка, петь, шептать, читать, катать составьте предложения.

Я смотрю на лучи.

Я играю в игрушки.

Мяч для футболистов.

Сестра 1 час слушает песни.

Я не умею петь.

Не надо шептаться.

Папа читает для меня сказки.

Дед катать каляску не может поэтому я ему помог.

3. Сочините стихотворение «Моей маме»

Моей любимой маме

Мама это гордость, мама это жизнь.

Вы когда не будь задумавались если бы мама не существовала то мы б сейчас не стояли сдес и думоли об этом всём.

Мама я жилаю тебе счаще, здаровие и много много жизни.

И спасибо тебе мама что ты родила меня на свет.

Мама ты моя красивая мама💕👨‍👩‍👧‍👦

У Кати было два зелёных карандаша. А у Лены ни одного. Вот и просит Лена Катю:

—  Дай мне зелёный карандаш. А Катя и говорит:

— Спрошу у мамы.

Приходят на другой день обе девочки в школу. Спрашивает Лена:

— Разрешила мама дать карандаш?

А Катя вздохнула и говорит:

— Мама-то разрешила, а брата я не спросила.

— Ну что ж, спроси ещё у брата, — говорит Лена. Приходит Катя на другой день.

— Ну что, разрешил брат? — спрашивает Лена.

— Брат-то разрешил, да я боюсь, сломаешь ты карандаш.

— Я осторожно, — говорит Лена.

— Смотри, — говорит Катя, — не нажимай крепко, в рот не бери. Да не рисуй много.

— Мне, — говорит Лена, — только листочки на деревьях нарисовать надо да травку зелёную.

— Это много, — говорит Катя, а сама брови хмурит. И лицо недовольное сделала. Посмотрела на неё Лена и отошла. Не взяла карандаш. Удивилась Катя, побежала за ней:

— Ну, что ж ты? Бери!

— Не надо, — отвечает Лена. На уроке учитель спрашивает:

— Отчего у тебя, Леночка, листья на деревьях синие?

— Карандаша зелёного нет.

— А почему же ты у своей подружки не взяла? Молчит Лена. А Катя покраснела как рак и говорит:

— Я ей давала, а она не берёт. Посмотрел учитель на обеих:

— Надо так давать, чтобы можно было взять.

1. Прочитайте текст.
2. Ответьте на вопросы.

• Какие карандаши были у Кати?
  У Каки были зелёные карандаши

• Какие карандаши были у Лены?
  Синие

• Что сказала Катя, когда Лена попросила у нее карандаш?
  Она сказала спрошу у мамы

• Какого цвета были листья на рисунке Лены?
• Синие

• Что сказал учитель?
  Учитель сказал: Надо так давать, чтобы можно было взять.

3. Составь предложения.

• было, У, два, зеленых, Кати, карандаша.
  У Кати было два зелёныж карандаша.
• зеленым, Надо, травку, карандашом, нарисовать.
  Надо травку зеленым карандашом нарисовать.
• попросила, Лена, карандаш, зеленый.
  Лена попросила зеленый карандаш.
• покраснела, Катя, рак, как.
  Катя покраснела как рак.
• так, давать, Надо, чтобы, взять, было, можно.
  Надо так давать чтобы можно было взть.

4. Найди лишнее слова.

• Яблоко, груша, шоколад, персик, мандарин

шоколад

• Ручка, карандаш, бутерброд, бумага, книга.

бутерброд

• Дерево, птица, цветок, трава, ветка.

птица

• Заяц, девочка, медведь, волк, лиса.

девочка

5. В каждом из данных ниже слов спряталось животное, найди их. С этими словами /животными/ составь предложения.

Королева-корова, лев
Корова кушает траву.

Коньки-конь
У нас в городе есть конь.

Посёлок-осёл
Осёл спит.

Укротитель-крот
Крот копает передомной.

Գառնւ տաճար

Գառնու հեթանոսական տաճարը հին հայկական տաճար  է, որը գտնվում է Կոտայքի մարզի Գառնի գյուղում, Ազատ գետի աջ կողմում։ Հայաստանի պատմության և մշակույթի անշարժ հուշարձան է։Ելնելով ավանդություններից՝ Մովսես Խորենացին Գառնու ստեղծումը վերագրում է Հայկ նահապետի ծոռ Գեղամին, որի թոռան՝ Գառնիկի անունով էլ, իբրև կոչվել է Գառնի։

Գառնիի քարերի սիմֆոնիա

Քարերի սիմֆոնիա կամ «Բազալտե երգեհոն», բնական հուշարձան Ազատ գետի՝ Գառնի գյուղի տարածքում գտնվող ավազանում։ Սիմֆոնիան ներկայանում է հսկա հնգանկյուն և վեցանկյուն բազալտե սյուներով նրա երկարությունը մոտ 50մ բարձրության է, որոնք զարմանալի համաչաթության պատճառով ձեռագործ են թվում: Բնության կողմից ստեղծվել, գետի վրա կախված այդ սյուների կարգը հիշեցնում է երաժշտական գործիք՝ «Բազալտե երգեհոն»: Լեռնացնքով հոսում է Ազատ գետը, լրացնելով քարե շքեղությունը ջրի աղմուկով:

Գեղրադի վանք

Վանական համալիրը կառուցվել է վաղ միջնադարում՝ մի վայրում, որը նախաքրիստոնեական շրջանում ծառայել է որպես սրբատեղի։ Այդ աղբյուրներից մեկն այսօր էլ պահպանվում է վանքի գլխավոր գավթի ներսում։ Ըստ ավանդության, առաջին եկեղեցին ստեղծվել է 4-րդ դարի սկզբին, երբ Հայաստանում քրիստոնեությունը անուն է հանել պետական կրոն։ Այն հայտնի էր որպես «Այրիվանք» կամ «Քարայրների վանք»։ Վանքի ստեղծումն ավանդաբար վերագրում են հայոց առաջին կաթողիկոս Գրիգոր Լուսավորչին , իսկ հետագա բարգավաճումը՝ Սահակ Պարթևին ։ Ավելի ուշ շրջանում վանքը անուն է հանել իբրև գրչության կենտրոն, դպրանոց, երաժշտական ակադեմիա և սրբավայրի։ Դեպի Գեղարդ ուխտագնացության օրերը Վարդավառի և Աստվածածնի Վերափոխման տոներին են։